De forensische geneeskunde is een specialiteit die het gerecht bijstaat wanneer een medisch aspect meespeelt. Een plaats delict, een agressie, maar ook onderwijs en onderzoek… Dr. Jessica Vanhaebost vertelt over een boeiend beroep!
Ze verslond politieromans, waarin vaak een wetsdokter optreedt. Die interesse zette Jessica Vanhaebost aan om eerst geneeskunde te studeren en zich daarna in forensische geneeskunde te specialiseren. We zijn vandaag ver van het cliché van de lijkschouwer in het mortuarium.
Wat doet een wetsdokter in de praktijk?
Er bestaat niet zoiets als een typische dag van een wetsdokter want het werk is heel gevarieerd. Een eerste aspect is natuurlijk het bezoek aan een plaats delict, het onderzoek van een onnatuurlijke dood, lijkschouwingen. “Zelfdoding is het type onnatuurlijk overlijden waarmee we het vaakst worden geconfronteerd. We gaan dan ter plekke kijken of het wel degelijk een zelfdoding en geen vermomde doodslag betreft”, legt Dr. Vanhaebost uit. Als er twijfels zijn, volgt een autopsie. “We kunnen na een overlijden verschillende analyses uitvoeren, met medische beeldvorming (bv. radiografie), onderzoek met de microscoop enzovoort.”
Maar de wetsdokter ziet ook springlevende patiënten! Soms gebeurt dat om lichamelijke letsels te beoordelen, bijvoorbeeld slagen en verwondingen na agressie. De expertise van de arts helpt de rechter om de feiten juridisch te kwalificeren en de dader te straffen. In een andere context moet de wetsdokter bepalen of iemand medisch in staat is om een motorvoertuig te besturen en dus een rijbewijs mag hebben.
Tot slot “is het onderzoek van dossiers een ander facet van ons werk. Als er een vraag is waarop het antwoord misschien te vinden is in het medische dossier van een – levende of overleden – persoon, kan de onderzoeksrechter het dossier opvragen en het door ons laten analyseren.”
“De realiteit is heel anders dan het beeld van de lijkschouwer die nooit de zon ziet, bij zijn koelkasten in het mortuarium. We zijn heus niet heel de dag bezig met lijkschouwingen. Maar het is wel zo dat het meest boeiende aspect van deze discipline het onderzoek van een verdacht overlijden is, met de mogelijkheid een moord aan het licht te brengen.”
Dr. Vanhaebost werkt voor de Universitaire Ziekenhuizen Saint-Luc als adjunct-kliniekhoofd van het departement laboratoria. Ze doceert aan de UCL, leidt ook toekomstige hoofdinspecteurs van politie op en is secretaris van het Koninklijk Belgisch Genootschap voor Gerechtelijke Geneeskunde. Daarnaast doctoreert ze aan de Universiteit van Genève op een proefschrift over de medische beeldvorming van overleden foetussen, om de ouders te helpen, antwoorden te geven en te ontdekken of complicaties in latere zwangerschappen kunnen worden vermeden.
